“Pakhuis van de Pelmolen, gebouwd in 1687. Breed en diep pand met verdieping, opgetrokken in rode baksteen en onder met pannen gedekt zadeldak tegen puntgevels. Op de begane grond in het midden een getoogde inrijpoort met deuren en aan weerszijden twee vensters met luiken en 8 ruits bovenlichten. Op de verdieping getoogd hijsluik met aan weerszijden een getoogd 16 ruits venster. Op zolderhoogte getoogd hijsluik met een getoogd 12 ruits venster. Staafankers. Inwendig grotendeels balklagen en vloeren. Kapconstructie in 19e eeuw vernieuwd.”
Bij de restauratie en herbestemming van het gebouw is de buitengevel ongewijzigd gebleven. De bestaande constructie voldeed echter niet aan de beoogde nieuwe bestemming en is aangepast. Dit is gedaan door een nieuwe betonvloer op de begane grond en de eerste verdieping aan te brengen. Deze nieuwe vloeren zijn los gehouden van het monument. Bovendien is de oorspronkelijke constructie van balken en vloeren in het zicht gebleven en bepaalt hiermee sterk de beleving van het gebouw. Deze beleving van de oude constructie is nog vergroot door het gedeeltelijk openmaken van de zoldervloer waardoor de spantconstructie van het dak beleefbaar wordt. Dit gebeurt al vanaf de begane grond. Het effect van de op deze manier ontstane ruimtelijkheid wordt nog eens versterkt door de plaatsing van een daklicht in de nok van de kap.
Alle toevoegingen in het gebouw die niet authentiek zijn, zijn in contrast met het monument zichtbaar gemaakt. Te denken valt hierbij aan het plaatsen van glazen binnenwanden en stalen kolommen en de profielloze ramen in de noordgevel.
